Sahip Çıkamadığımız Barış Çelebi
Geçtiğimiz günlerde bir arkadaşım İzmitten İstanbul’a yanıma gelmişti.İlla tutturdu bana bir ünlü göster diye.Bende onu Barış Manço’nun modadaki evine götürdüm.İçinde kimsenin olmadığını düşünüyorduk.Bizim gittiğimiz anda bir postacıda eve geldi ve kapıyı çaldı.İçeriden evin güvenliği için duran bekçi çıktı.Arkadaşım da biraz ısrarla içeriyi görebilmemiz için izin istedi.İçeriye girdik.Sadece salona görebildik.Rahmetli Barış Manço’nun bütün tarihi birikimi içerideydi.Sanki Barış Manço’yu yanımda hissettim bir an.Salonunda özenle toplayıp sakladığı antikaları duruyordu.Piyanosu üst kattaydı.Göremedim,kimbilir şimdi sahibinden uzak nasılda tozlanmıştır,nasılda mazlum mazlum bekliyordur.Ayrıca salonda çok değerli en lüks ağaçlardan yapılmış komidinleri,aynaları,tabloları,eski resimleri,içki masası gibi eşyaları duruyordu.Hepsi gıcır gıcırdı.Anlaşılan rahmetlinin eşyaları iyi bakılıyordu.Tüm bu güzellikler arasında aklıma birden gelen postacı takıldı.Evin bekçisine sorduğumda içim burkuldu.Evet koskoca Türkiye Cumhuriyeti Dveleti Dünyaya mal olmuş,bir daha asla yetiştiremeyeceği sanatçısına sahip çıkmıyordu veya çıkamıyordu.Gelen mektupta 4 tane icra kağıdı vardı.Hala Vakıfbank’la mahkeme sürüyormuş.Yazık bizlere,yazık devletimize ki asla yetiştiremeyeceğimiz sanatçıya ölümünden sonra bile gereken değeri veremiyoruz.Barış Manço’nun ne zorluklarla topladığı tarihi birikimine sahip çıkamıyoruz.Geçtiğimiz günlerde özenle bakıp sakladığı tarihi lüks arabaları bile satıldı.Geçenlerde Lale Manço diyordu;”Barış’ın dünyanın her köşesinden binbir güçlükle topladığı bu tarihi birikimi,kültür birikimini bir daha hiç kimsenin bir araya getirmesi mümkün değildir.Bu birikimde dünyanın her yerinden muhteşem eserler var.Seramikleri,çinileri,aynaları,takıları,eşyaları,giysileri,ayakkabıları,tabloları…Bunlara sahip çıkılmazsa icra yoluyla hepsi kıymetini bilmeyen bir çok kişinin elinde birer para aracı olarak kullanılacak.Yazık bize;Devletimiz bize,sanatçısına sahip çıkamıyor.Bu evi müze yapalım diyorum kimse destek vermiyor.Eğer bu böyle giderse yaşamında da hak ettiği değeri görmeyen Barış öldükten sonra da hak ettiği değeri göremeyecek….” Evet Lale Manço bu sözlerle aslında ne kadar vurdum duymaz olduğumuzu gösteriyor.Barış Manço’nun seveni çok ama destek veren kimse yok.Şu an hala bir çok Barış Manço projesi destek olmadığı için bekletiliyor.Örnek verecek olursak;Barış Manço’nun çok zor bulunan şarkılarının yeniden yayınlanması,7’den 77’ye programının vcd şeklinde halka sunulması,Barış Manço’nun kliplerinin toplandığı vcd’nin yapılması,Barış Manço belgeseli… ve daha bunun gibi bir çok proje.Bir kolaylık gösterse devlet;alacağından vazgeçse,orayı müze yapsa,giriş ücretli olsa alacağını öyle karşılasa olmaz mı?Milyonlarca hayranı var rahmetlinin.Gidecek milyonlarca kişisi var o evin.İlk gidecek kişilerden birisi de benim…
Buradan bu yazıyı okuyan yüksek mertebedeki kişilere,Sayın Milletvekillerine,Sayın Başbakana sesimin gidebildiği her yere sesleniyorum.Türkiye Cumhuriyeti Barış Çelebisine sahip çıkamıyor mu?Yukarıda yaptığım öneri kabul edilemez mi?Bir dev sanatçımıza koskoca devlet olarak sahip çıkamıyor muyuz?Eğer bunların hepsine hayır yanıtını alıyorsam yazıklar olsun bizim değer anlayışımıza,değer yargılarımıza.Biz Dünyanın tanıdığı,bizi dünyaya tanıtan sanatçımıza ufacık bir yardımda bulunamıyorsak gerçekten yazıklar olsun bizlere….
Bir önceki yazımız olan Cep Telefonları başlıklı makalemizde cep telefonları, Köşe Yazısı ve makale hakkında bilgiler verilmektedir.
